Samenwerken. Voor Thomas gaat lesgeven over samenwerken, niet alleen tussen leerkrachten, maar ook tussen leerkrachten en leerlingen. Als leerkracht, en al helemaal als Teach for Belgium-leerkracht, maak je deel uit van een gemeenschap, je schrijft samen een verhaal.
“Leerlingen vragen me soms “Meneer waarom bent u hier, u heeft uni gedaan, in de privé zou u veel meer geld verdienen.”. Ik antwoord dan dat voor mij leerkracht zijn het mooiste beroep ter wereld is. Je ziet je leerlingen letterlijk groeien en je ziet jezelf meegroeien met de leerlingen. Je maakt samen een groeiproces door, leert elkaar kennen, schept verbinding en bouwt relaties op om dan zo tot kennisoverdracht te komen. Dat is lesgeven voor mij. De hoeveelheid leerstof die leerlingen verwerken hangt minder af van hun eigen capaciteit en van die van jou als leerkracht, maar meer van de verbinding die je met hen creëert.”
Het werken in de grootstad was voor Thomas zelf geen hersenkraker. Wel hadden veel vrienden en familieleden vooroordelen en focusten vooral op de uitdagingen verbonden aan de grootstad en haar multiculturele publiek. Uiteindelijk blijken die cultuurverschillen helemaal niet zo groot, en is de eigenlijke uitdaging meer het omgaan met de verschillende karakters en het bieden van sterke omkadering. Ook hier begin je bij het begin: verbinding creëren, hard aanmoedigen, alle kansen geven en de leerlingen ook belonen wanneer ze deze kansen grijpen. Zo zet Thomas bijvoorbeeld alle notities online zodat de leerlingen altijd de kans hebben lesinhouden te herzien. Alle leerlingen hebben een computer van school, dus geen excuses.
Bij Thomas is de liefde voor Brussel is alleen maar gegroeid, voor hem is nergens anders het potentieel van de leerlingen groter. Cliché-opmerkingen van vrienden over onderwijs kan hij nu met zijn eigen ervaring weerleggen en ziet met trots dat de bewustwording omtrent de impact van onderwijs op de maatschappij en het respect voor de leerkracht groeit.
“Brussel was in de ogen van mijn vrienden echt een verloren zaak, een gezonken schip. Mensen zien dat vaak als de fout van de passagiers, maar voor mij is het vooral de bemanning die hen in de steek heeft gelaten. Zonder bemanning kunnen passagiers niet overleven, Brusselse leerlingen hebben hun leerkrachten nodig. En juist in de Brusselse scholen is er meer potentieel dan eender waar. De enige manier om dit potentieel eruit te halen is om les te gaan geven.”
Voor Thomas is het Mattheuseffect in het onderwijs zeer sterk zichtbaar: de sterken worden sterker, de zwakken worden vaak zwakker. Daarom kiest hij bewust voor Brussel, om zo juist voor deze leerlingen een verschil te maken. “Alles wat deze leerlingen hebben meegemaakt maakt juist dat zij nog veel meer skills, veerkracht en de nodige bagage hebben om te slagen in het leven. Hun rugzak zit voller dan die van anderen, maar ik wil hen helpen inzien dat dit juist hun kracht is. En ik als leerkracht help hen die rugzak nog verder te vullen met kennis en kunde.”
Impact. Voor Thomas bevinden Brussel en het onderwijs in België zich op een kantelpunt. Een moment van nu of nooit. Onderwijs is de basis van de maatschappij: ons brein, onze know-how, hiermee draait de wereld. Als je nu leerkracht wordt leid je de leerlingen op die ooit als opvolger van jou weer gaan lesgeven aan jouw eigen kinderen. Voor een échte bijdrage aan de maatschappij kies je dus voor het onderwijs, aldus Thomas, want alleen hier maak je zoveel meer impact per uur dan in eender welke job in de privésector.
“In de privésector kan je 20 tot 30 supercoole dingen doen op één jaar, in het onderwijs kan je op één jaar met 20 leerlingen supercoole dingen doen die, met hetgeen ze geleerd hebben, op hun beurt 20 jaar lang coole dingen kunnen doen. Dat is 400 jaar aan impact, zolang leef je niet eens.”
Jouw stempel als leerkracht is overal voelbaar, het zich hem in de verbinding, in de saamhorigheid, in het ‘tegen-de-rest-van-de-wereldgevoel’, maar ook in de leergierigheid en motivatie van je leerlingen.
“Toen Marokko tegen Kroatië speelde in het WK dit jaar droegen 50% van de leerlingen een Marokkaans voetbalshirt. Natuurlijk vroegen ze me of naar de match konden kijken. Ik zette de wedstrijd op pauze op het grote scherm in de klas en zette de leerlingen aan het werk. Bij elke afgewerkte oefening mochten ze 2 seconden match kijken, oefening maken – 2 seconden match – oefening maken – 2 seconden match. Het werd een les waar de leerlingen superhard werkten en ondertussen hing er gewoon een heerlijke sfeer. Na afloop deden ze trots hun verhaal in de gang: “Wij hebben naar de match van Marokko gekeken!” De andere leerkrachten wisten niet wat ze hoorden. Compleet uit context natuurlijk, wij waren namelijk dubbel zo ver gekomen met de stof dan anders het geval geweest was. Het trucje was gewoon om de leerlingen te motiveren zonder dat ze wisten dat ze gemotiveerd werden.”
Voldoening. Op de vraag of hij ooit weer zou overstappen naar de privé is Thomas stellig. Zelfs al zou hij ooit weer in de privé gaan werken, toch wil hij daarnaast blijven lesgeven, puur omdat hij er zoveel voldoening uit haalt. Als leerkracht maak je echt een bewuste keuze voor de leerlingen en je wilt er voor hen zijn, vertelt hij. Ze beseffen dit niet altijd maar het betekent tegelijkertijd zoveel voor hen. Het is een soort van persoonlijke erkenning, een extra boost. Je ziet hen, je gelooft in hen.
“Een leerling gaat over 30 jaar misschien geen integraal meer kunnen oplossen, maar hij zal ook niet bedrogen worden als hij moet onderhandelen, het inzicht en de logica heeft hij verworven, juist door het oplossen van die integraal toen in de les. En dat is jouw verdienste als leerkracht. Onderwijs gaat minder over pure kennis overdragen, maar meer over leerlingen laten nadenken en “ownership” nemen over die kennis. Het is onze plicht als leerkracht om leerlingen te leren nadenken in plaats van àlle kennis te bezitten, want dat is onmogelijk. Juist wanneer je je leerlingen hebt leren selecteren en schiften in de stroom van informatie die je vandaag de dag vanuit alle mogelijke hoeken binnenkrijgt, dan heb je je job goed gedaan als leerkracht.”
Thomas behaalde een bachelor als ingenieur en deed al meerdere werkstages in de privésector. Toch wilde hij zijn passie voor wiskunde ten dienste stellen van het onderwijs, solliciteerde voor het programma van Teach for Belgium en staat sinds 1/9/22 voor de klas in Oudergem. De keuze voor Brussel was voor hem een evidentie:
“Er zit juist meer potentieel in de Brusselse scholen dan eender waar en de enige manier om dit potentieel eruit te halen is om les te gaan geven. Al maak je het verschil voor ‘maar’ één klas, toch heb je dan meer impact dan in eender welke andere sector. Pure voldoening voor mij.”
Heb jij het net als Thomas in je om voor de klas te staan? Ontdek de mogelijkheden die Teach for Belgium je biedt:
Lesgeven via Teach for Belgium – Teach for Belgium
