Batoul (18) zit in het vijfde jaar Wetenschappen-Wiskunde in Antwerpen. In 2014 stond haar wereld op zijn kop. Ze verhuisde van Namen naar Antwerpen en moest zich als jonge tiener niet alleen een weg banen in een nieuwe stad, maar zich tegelijkertijd een andere taal eigen maken en haar plekje vinden op een wildvreemde school waar niet iedereen altijd even begripvol was voor haar situatie. Het werd een pittige periode met ups en downs. Toch is Batoul er alleen maar sterker uit gekomen. En daar zaten sommige leerkrachten ook wel voor iets tussen.
Niks is frustrerender dan de lessen niet goed kunnen volgen of simpelweg niet kunnen communiceren omdat je de taal niet goed machtig bent. Dit vreet aan je zelfvertrouwen. Voor Batoul was dit bittere realiteit. Toen ze plots in Vlaanderen kwam wonen, zette ze alles op alles om zo snel mogelijk het basisniveau Nederlands te beheersen. Enkel zo zou ze op school ook mee kunnen. Begrip van haar omgeving en ondersteuning van haar leerkrachten had ze nu hard nodig. Dat was niet altijd evident.
“Ik heb het lang moeilijk gehad met mijn zelfvertrouwen. Telkens wanneer ik slechte punten had, vroeg ik me af of het enkel door de taal kwam of dat het misschien toch aan mij lag. In het tweede jaar speelde mijn leerkracht wiskunde hier een grote rol in. Hij zei altijd: “Doe beter je best en werk harder!” Maar dat deed ik toch al? Waarom zei hij dat alleen tegen mij zei en niet tegen klasgenoten met een soortgelijk gemiddelde? Ik had nog nooit een onvoldoende gehaald en toch was ik de enige die dit te horen kreeg. Als je zo veel druk op een leerling legt, wat verwacht je dan als resultaat?”
De druk was hoog, en doordat ze de taal niet volledig beheerste kon Batoul haar talenten niet tot uiting laten komen. Hoewel haar nog wankelige taalvaardigheid los stond van haar sterke cognitieve capaciteiten werd haar aan het einde van het tweede middelbaar aangeraden naar het TSO over te stappen. Batouls zelfvertrouwen kreeg opnieuw een ferme knauw.
“Tijdens een oudercontact zeiden mijn leerkrachten dat ik moest nadenken over mijn richting en dat het beter zou zijn om te veranderen. Dat was echt een grote klap voor mij. Ik kreeg als boodschap mee dat ik nergens zou raken in mijn leven en dat ASO te hoog gegrepen was. TSO was de betere optie voor mij volgens hen.”
Wie zou zichzelf niet in vraag stellen bij zo’n keiharde boodschap? Als jongere vertrouw je op je leerkrachten, je gaat er ergens vanuit dat ze weten wat ze doen en dat ze het beste met je voor hebben. Toch kon Batoul zich er niet bij neerleggen. Zij wist dat ze meer kon, en wilde haar leerkrachten bewijzen dat ze te snel geoordeeld hadden. Ze besloot in Wetenschappen-Wiskunde ASO te blijven. Haar doorzettingsvermogen werd beloond. Een aantal inspirerende leerkrachten zagen haar potentieel en hielpen haar haar eigen mening te vormen en haar zelfvertrouwen weer op te krikken.
“In het derde jaar kreeg ik les van Meneer D.B. en Mevrouw D.K., zij gaven mij de kans mijn eigen weg te zoeken en eigen keuzes te maken. Op dat moment was ik zelf eigenlijk ergens nog overtuigd dat ik waarschijnlijk toch van richting zou moeten veranderen. Ik had niks anders gehoord dan dat ik het niet kon! Maar Mevrouw D.K zei tegen mij: ‘De zin ‘ik kan het niet’ aanvaard ik niet. Geef jezelf tijd en probeer het.’ Toen klikte het bij mij: dit is mijn kans en ik moet ervoor gaan.”
Een luisterend oor, oog voor talent en een flinke dosis empatisch vermogen, dat zijn hele belangrijke kwaliteiten voor een leerkracht. Zo creëer je verbinding. Maar moet een leerkracht niet ook gewoon goed lesgeven en kennis op een bevlogen manier overbrengen? Batoul is het daar absoluut mee eens. Vakkennis en passie voor onderwijs liggen aan de basis voor een geslaagde leerervaring. Combineer dit met compassie, en je hebt een succesformule.
“Een leerkracht die het talent van de leerlingen erkent en met hart en ziel voor de klas staat, geeft die passie door aan de leerlingen. Dat maakt echt een verschil. Wanneer leerkrachten ons zeggen dat we de wetenschappers zijn van de toekomst, dan betekent dat enorm veel voor ons. Ze laten ons op die manier écht voelen dat ze ons als wetenschappers zien. In de chemieles van meneer D.B. bijvoorbeeld, die op een vrijdagnamiddag was, hadden we zelfs geen zin in weekend. De les was zo leuk dat we wilden blijven!”
Soms komen er mensen op je pad die je belangrijke levenslessen meegeven. Mensen die jouw weg mee vormgeven en je zelfzeker en vol vertrouwen naar de toekomst laten blikken. Voor Batoul waren dit een aantal van haar Antwerpse leerkrachten.
“Mevrouw D.K. heeft me geleerd om serieus te zijn en goed over mijn toekomst na te denken. Ze is een strenge leerkracht en dat heeft een goede invloed op mij. Ze leerde mij ook om geduld te hebben en altijd mijn doel voor ogen te houden. Niet stoppen wanneer het moeilijk wordt, altijd doorgaan. Uiteindelijk helpen leerkrachten ons op weg, maar het eigenlijke werk is aan ons. De levenslessen die zij ons onderweg meegeven zijn daarom extra belangrijk voor ons.”
Leerkrachten staan voor vele uitdagingen en kunnen zoveel impact hebben op hun leerlingen, dat kan Batoul alleen maar beamen. Als zij één tip mocht geven aan startende leerkrachten die ervoor willen gaan:
“Geef de liefde voor je vak door, sta met passie voor de klas en leer je leerlingen echt kennen. Probeer je klas zo goed mogelijk te begrijpen en geef de boodschap dat ook jij het moeilijk had op hun leeftijd. Het is OK om een keer een buis te hebben op je rapport. Geef hen het gevoel dat je altijd naar hen zult luisteren als ze je nodig hebben.”
